mutum est pictura poema
Radomir D. Mitrić, pjesnik, prozni pisac, esejist, prevodilac, bibliotekar i veb-dizajner, rođen 29. 4. 1981. godine u Jajcu. Osnovnu školu i gimnaziju završio u Šipovu. Diplomirani je filolog i bibliotekar. Studije filologije završio u Banjaluci (Filozofski fakultet) a bibliotekarstvo u Beogradu (NBS). Pisanjem se bavi od svoje četrnaeste godine, poezija mu je objavljivana u brojnim regionalnim i međunarodnim časopisima i prevođena na engleski, njemački, francuski, italijanski, španski, portugalski, katalonski, ruski, bugarski, mađarski i bjeloruski jezik. Bosanskohercegovački pisac po rođenju, srpski po vokaciji, a crnogorski po srcu i precima sa očeve strane (Piva).
Za književni rad dobio brojna priznanja, od kojih su najvrijednija:- Nagrađivan na Tridesetpetom festivalu jugoslovenske poezije mladih Vrbas, Srbija (2003), dobio Brankovu nagradu, Novi Sad i Sremski Karlovci, Srbija (2005), Nagrada Miloš Crnjanski, Beograd, Srbija (2005), Slovo Podgrmeča, Oštra Luka, Bosna i Hercegovina (2007), I nagrada na Međunarodnom konkursu i festivalu poezije Castello di Duino, koju dodjeljuju Poesia e Solidarietà i Unesco, Trst, Italija (2008), Nagrada grada Banja Luke, Banja Luka, Bosna i Hercegovina (2008), Medalja Nosside, priznanje Unesco World Poetry Directory-ja, Ređo Kalabrija, Italija (2009), I nagrada međunarodnog festivala Duško Trifunović, Novi Sad, Srbija (2010), I nagrada međunarodnog festivala Vojislav Despotov, Novi Sad, Srbija (2011), Plaketa Nosside, priznanje Unesco World Poetry Directory-ja, Ređo Kalabrija, Italija (2011), Poziv na putovanje, Mono i Manjana, Beograd, Srbija (Vulkan) (2012), Milovan Vidaković, SNN, Budimpešta, Mađarska, (2013), Nagrada Milutin Bojić, Beograd, Srbija (2015), Nagrada Pjesma nad Pjesmama, Klub Umjetničkih Duša, Mrkonjić Grad, Bosna i Hercegovina, 2017, I nagrada časopisa Ulaznica, Zrenjanin, Srbija, 2019, Nagrada Đura Jakšić, Srpska Crnja, Srbija, 2023.
Do sada objavio šest knjiga poezije:
- Nostalgija za punoćom (A.P, Banja Luka, 2004),- Osvešćenje (Narodna knjiga/Alfa, Beograd, 2007),- Unutrašnji Vavilon, (A.P, Banja Luka, 2008),- Mornarski Tango (Connectum, Sarajevo, 2010)- Na putu za Hesperiju (Biblioteka Milutin Bojić, Beograd, 2016),- Kino Mediteran (Sumatra, Šabac, 2023),
- dvojezičnu plaketu na maternjem i engleskom (esej i nekoliko pjesama) Summer Quartette and Story about Mediterranean/ Letnji - kvartet i Priča o Mediteranu (A.P, Banja Luka, 2008),- dramolet Gargantua i Pantagruel na banjalučki način (internet izdanje bloga Hyperborea, Vest Teršeling, 2010),i roman Šum Panonskog mora, (Mono i Manjana /Vulkan, Beograd, 2012).
Poezija mu je zastupljena u nekoliko zbornika i antologija, od kojih su najvažniji naslovi: Voci-Silenzio/Voices-Silence, Ibiskos Editrice Risolo, Empoli, Italija, 2008, Nosside 2008, Nosside 2009, Reggio Calabria, Città del Bergamotto, Italija, 2008, 2009, 2011, Van Kutije, Gligorije Dijak, Podgorica, 2009.,Neue Literatur aus Bosnien und Herzegowina, Sarajevski otvoreni centar, Traduki, Sarajevo, 2010., Antologija dobitnika Brankove nagrade, Novi Sad, 2010, Restart, Panorama nove poezije u Srbiji, DKSG, Beograd, 2014, Gde su vrata, antologija poezije Međunarodnog novosadskog književnog festivala: 10 godina, DKV, Novi Sad, 2015, Prognani Orfeji, Brankovo Kolo, Bački Petrovac, 2015, Mostarske kiše, izbor iz savremene ljubavne poezije Južnih Slavena, Sloboda Štampe, Senta/ Lijepa riječ, Tuzla, 2019, Kopno tvrde kore (zbornik poezije nove generacije bosanskohercegovačkih pjesnika) u izdanju US Alumnija, Sarajevo, 2019, takođe, njegova kraća lirska proza je dio antologije o Kišu, Kiš, uobličenja, UKRS, Podružnica Banja Luka, 2009.
Nastupao na svim važnijim književnim festivalima u zemljama regiona i u inostranstvu: Njemačka (Frankfurt, Lajpcig), Italija (Trst, Devin, Ređo Kalabrija), Austrija (Beč), Bugarska (Sofija, Krumovgrad), Mađarska (Budimpešta), Grčka (Solun).
Sve nagrade dobio udaljen stotine kilometara, ne pripada nikakvim sumnjivim književnim esnafima i zakulisnim književnim klanovima.
Najnagrađivaniji pisac svoje generacije. Prvi dobitnik iz regiona Balkana glavne nagrade najvećeg književnog festivala za mlade pjesnike na svijetu u Rilkeovom Devinu (Castello di Duino)*. Za prvu knjigu dobio Brankovu nagradu i Nagradu "Miloš Crnjanski". Nagrade dobijao u svim žanrovima u kojima je pisao (poezija, proza, priča). Dobrovoljni egzilant. Nihilist. Gnostik. Eklektik. Digital frik. Nepopravljivi književni pesimist. Ne voli književne kompromise. Voli Boku Kotorsku, Herceg Novi i brda. Književno dijete Novog Sada i Festivala jugoslovenske poezije mladih u Vrbasu. Pohađao višegodišnje kurseve starogrčkog, latinskog, paleografije i kratki iz hermeneutike. Uzgaja svoj vrt u jednom malom šumadijskom selu, na margini, daleko od đubrišta književnih megalopolisa. Borac za decentralizaciju kulture. Piše samo kad mora. Prevodi i tako bogati ne samo kulture kojima pripada već i lični vokabular. Vjeruje da u stilskoj vježbi prebiva logos jezika. Nekada omiljeni student lingvista Čarkića i Tešanovića. Za književnog poočima smatra profesora svjetske književnosti - Nikolu Strajnića. Masterklas iz poezije slušao kod Nika Kejva, devedesetih godina prošlog vijeka u Beču. Poslije jednog nastupa, rukovao se sa Saramagom, govorio poeziju zajedno sa Titom Patrikijem, Bečanovićem, Stojićem, Cvijetićem, Fanajlovom, Okrijem, pio kafu sa Nikolom Miloševićem, bermet sa Draškom Ređepom, žilavku sa Matvejevićem, lozu sa Sejranovićem. Na "Brankovom Kolu" igrao pjesnički šah. Prijateljevao i o poeziji, ritmu i stihu najviše naučio od bračnog para Gađanski. O prevodilaštvu od Kolje. Omiljeni pjesnik - Ivan V. Lalić. Od savremenih pjesnika najviše druguje sa Bakračem. Od prozaista i putopisaca sa Popovićem. Ne čita novine, čak ni kulturnu rubriku, ne gleda tv. Po opredjeljenju - hamvaševski Mediteranac. Mornar izgubljenog Panonskog mora. Ubijeđen, kao i Džojs, da je Odisej putovao na zapad. Omiljeni prevod: Montaleove "Sipine kosti" u Komnenićevom prevodu. Kloni se ljudi koji umjesto vlastitih misli nude citate. Iz istih pobuda vječiti doktorand filologije, i to se nikad neće promijeniti. Baštini ideologiju blisku Akademiji Ispraznih. Zaobilazi cirkuzantska književna priključenija. Iz ogorčenosti prema "serdarsko-vojvodskom" fenomenu, rukopisi njegove poezije nikada više neće biti dio niti jednog književnog konkursa. Za većinu njegovih putovanja zaslužne Tabukijeve priče. Čitavog života skuplja pjesme na školju za antologiju mediteranske poezije koja će izaći u nekom boljem dobu. Još uvijek se tuđem pisanju raduje više nego sopstvenom. Omiljena knjiga: Bulgakovljeva "Majstor i Margarita". Omiljeni režiser: Leh Majevski.
Oženjen Jelenom, otac dvije kćerke, Sonje i Vanje.
Član Srpskog Književnog Društva, Bibliotekarskog Društva Srbije, redakcije časopisa Lipar, redakcije veb-časopisa Libela.
Profesionalni bloger od 2011. godine. Uređuje blog Hiperboreju od 2006. godine.
Bavi se grafičkim i veb-dizajnom (Adobe, UIX, HTML, Python, Blogger, Wordpress (Elementor, Divi, Bricks, Beaver, Kadence, Gutenberg))...
Radi kao bibliotekar u Univerzitetskoj biblioteci u Kragujevcu gdje i živi.
