Ljubav umire
kako i čovjek umire
razboli se tako ona, leži, boluje,
traži lijeka, nada se
biće bolje a onda opet zanemoća,
može da se razboli naglo,
ili da bolest napreduje polako
i pred sami kraj, obično
se ispravi na noge i ustane
da zasvijetli sa svom silinom
od ubavih svojih vremena,
izgleda kao da se iscijelila
da bi potom umrla, nestajući
konačno, i potpuno
naposljetku,
čovjek koji ju je nosio
u sebi joj pogreb čini,
i oplakuje
Skoro svako od nas
nosi u sopstvenoj utrobi
jedno takvo grobište
Preveo poredbeno sa makedonskog i engleskog za Hiperboreju Radomir D. Mitrić
Slika Fejsbuk, profil autora
