(Gimnazija, 1974)
Bile su to četiri predugačke zime,
sa Njegošem i Andrićem,
sa Opštenarodnom odbranom i zaštitom
i sa jednom puškom M-48
koja hmili kao tabut sa rûku u ruke.
Tijesnu su Čaršiju porušili, česme su čaršijske
presušile, liše Grlice, na Jermišu.
Prvi “skakavci”, prve farmerke i prve
filije bijele lubenice. Razredni starešina (po imenu
Cvetko) koji mog oca, gastarbajtera,
švapskom naziva čipčijicom i koji otkriva
“i gluhom i slijepom” kako sam se
ošugao “grđe no pašče handžijsko”.
Gnojne kraste i plikovi između prstiju
na rukama i nogama. Tuga. Zgrčka i raznoška.
Strunjače iz kojih svinjska dlaka sipi. I u trikoima –
sramežljive, tankokrake djevojčice
koje već s jeseni matere će biti.
